hiepiepiep

Flo werd vandaag één.  Er kwam wat familie langs en het was hier weer lekker druk, zo een drukte die enkel mijn familie kan veroorzaken. Je ziet ook geen enkele foto van een familielid hier, merk ik net op, omdat ik net besef dat ik die drukte echt niet wil fotograferen.  De genodigden kwamen in twee shiften, net als de taart. Op dag één het lelijk gedrocht dat keilekker smaakte en op dag twee het iets geslaagdere cakeje met een iets minder lekkere vulling. Alweer heb ik mezelf voorgenomen volgende verjaardagen een taart bij den bakker te gaan halen. Waarom moeten al die perfecte mama's ook bakken he? Doet van die mislukte huisvrouwen gelijk ik zich slecht voelen als ze naar den bakker zouden gaan ;)
Ik ben blij dat jullie aanwezig waren, ook al was jij er niet 'echt' bij. Je mail en je aanwezigheid samen met Tim ( boekje-kaartje) zorgden daarvoor. Ik heb de hele dag aan jou gedacht en was zo blij iets van je te vernemen. Nog drie weken, jeej! Ik begin echt streepjes te trekken vanaf nu! DIKKE KUSSEN van ons allemaal!

Over Tati, Lodewijk en vele anderen...

Jim had de twee eerste weken vrij en dat betekende tijd voor ons gezin. Het kwam net op tijd want een maand alleen met de meisjes begon door te wegen. Ik zie die dametjes doodgraag maar op dit moment kunnen ze nog vrij vermoeiend zijn.
We hadden besloten om vanaf dit jaar te gaan kamperen met de meisjes. Eerst gingen we naar de camping in Umag gaan ( herinner je je nog die sterrencamping met koffiekoeken aan de tent 's morgens waar we escargots gingen plukken? Daar dus.) maar in Kroatië was het op dat moment 30°C. We hadden al heel lang zitten twijfelen en hadden al heel wat forums afgezocht om uit te zoeken of het wel aan te raden was om met een baby te gaan kamperen en dat leek ons ietske te warm. Nederland besloten we dan maar. Ik vond de Sprookjescamping (SC) en dat leek mij wel leuk voor de gasten. Lehla moest niet overtuigd worden, die was vanaf het eerste moment tot we vertrokken constant met de SC bezig. Jim zag het oorspronkelijk helemaal niet zitten; zijn grootste zorg was dat hij geen pintje en sigaretje ging kunnen drinken/ smoren op de camping en dat één of andere wollige sprookjesfiguur hem ging komen lastigvallen of zo. Soit, soms kan je mannen snel overtuigen van iets en dat deed ik door hem een paar foto's van de camping te laten zien (lees: van de knappe jonge sprookjesfiguren en elfjes).
Het werd een fijne week in Rheeze. De SC is een erg rustige camping waar kinderen tot 11 toegelaten zijn. Geen schreeuwende en uitgaande jongeren dus. Overdag waren er activiteiten en speelde Lehla op het speeltuintje vlakbij onze tent met de kindjes van de buurtenten. Elke avond volgden we de Bumpiejeep om in het sprokkeltheater naar het toneel te gaan kijken. De meisjes genoten echt van dat theater; Flo schreeuwde eerst vrolijk mee en viel tegen het einde, toen ze het slaaplied zongen, rustig in slaap en ook Lehla ging volledig op in de verhalen. Het regende bijna de hele week dagelijks en onze supertent voor zes personen voorzien van al het denkbare materiaal voor beginnende kampeerders ( we kochten zelfs een keuken, zo'n opplooibare he, daar) vloog maar drie keer bijna weg door de stevige rukwinden, maar dit was echt een vakantie om niet snel te vergeten.
En omdat we geen foto's hebben van daar omdat onze kodak nog in Buizingen lag stuur ik u een fotoke op van de week daarvoor in Plankendael, zodat je ziet hoe de meisjes er momenteel uitzien.

Na de vakantie neem ik zeker nog is de tijd om rustig te bloggen maar nu is het hier echt megadruk. Dikke kus!

Dertien

Dit is iets waar ze jou zonder twijfel 3 miljoen voor moeten geven alvorens je het in overweging neemt en waarop je dan nog ongetwijfeld neen zou zeggen. Inderdaad, ik ben met negen collega's ( waarvan twee kinderloos) en dertien kindjes een midweekje naar de zee geweest. Yes, en 't was dan nog mijn lumineuze idee ook... Maar 't was wel geweldig, allemaal crèmekes van kindjes en ook een heel leuke sfeer onder collega's ( al waren er af en toe conflicten). Soit, 't is voor herhaling vatbaar en jij mag zeker mee ;-)

Dertig

Om mijn ventje ( ok, ik weet dat dit voor u fake klinkt, de Jimme dus) zijne verjaardag te vieren  plande ik een verrassingsweekendje. Een weekendje zonder kids, wat op zich al een verademing is ( we zien ze beiden supergraag maar soms mag dat wel is na die jaar).

Op vrijdag vertrokken we naar Maastricht, naar de B&B van Piekel, een sympathieke madam met een heel fijn huisje met twee aparte appartementen ( zie foto's, let vooral op het zalige pootjesbad :-) ) 's Avonds trokken we de stad in voor een lekker en betaalbaar driegangenmenuke en een stadswandeling met iets te veel Mojito Royal. Zaterdag gingen we, na het ontbijt en een korte shoptrip in Maastricht naar Luik, naar Les Ardentes om vooral Cake te zien ( ze waren schitterend btw) en ook Arno en Snoop Dog (?!) mee te pikken. De slaapplaats in Luik was iets minder luxueus: de koffer van onze auto waar ons ( met een bandenoppompmachien van aan de autostrade) luchtmatras in lag. We sliepen op een afgelegen industrieterrein dat deed denken aan het decor voor serial killer IV, en je weet hoe 'n miet ik ben. We eindigden het WE met een BBQ-ke in den bos. T was plezant, en ontspanning voor wat komen zou... Later meer hierover.

Ons poppeke

De vakantie is begonnen en dat betekent extra veel tijd met de meisjes. Flo moet deze week nog een aantal keer naar de onthaalmoeder maar gisteren waren beide 'ladies' een dagje samen thuis. We gingen, tot groot plezier van Lehla, 's middags picknicken op de speeltuin en in de namiddag speelden we met de poppen. Als al haar babietjes op een rijtje in de zetel lagen kwam Lehla tot de vaststelling dat ze ook een echt baby'ke heeft. Flo werd tussen de poppemiekes gelegd en vond dat aanvankelijk verrassend, iets later entertainend maar op het eind vooral irritant; zeker wanneer haar zus haar rietjes kwam afpakken.

Ik kan je geen betere foto's laten zien om kennis te maken met onze Flo hoe ze momenteel is. Ze is altijd vrolijk, laat alles doen, tot het haar tegenzit. Ze heeft ook een karakterke, één dat jij volgens mij zal appreciëren want vaak doet ze me zelfs een beetje aan jou denken... Flo begint nu echt groter te worden, ze komt soms met een buil naar huis want ze exploreert de wereld; wil meedoen met de groten en kruipt overal uit. Haar wiegje moet plaats maken voor een bedje, voor ze leert eruit te kruipen. O ja, haar favoriete bezigheid is momenteel kousjes uittrekken en op bijten, met heel veel lawaai. ('jajajaja', 'paapaapaa', 'dajdajda')

Als de camera eindelijk opgeladen raakt film ik haar is in volle actie en post ik het hier, beloofd!

Afscheid van juf Bieke

Het schooljaar is voorbij en er werd afscheid genomen. We namen afscheid van Juf Bieke, de superjuf die Lehla, en 28 andere kindjes, een schooljaar  lang entertainde. En wat geef je nu aan de juf? Wel, juf Bieke is gek op poppenkast dus gaven we haar een handpop. ( Een hele schattige boze wolf)
Juf Annick, de juf van het andere onthaalklasje gaf me nog een ander idee. Ik had haar een paar weken voordien is gevraagd wat haar collega graag zou hebben, kwestie van niks nutteloos te kopen of zo. Toen ik Lehla op een namiddag ging ophalen klampte ze me aan en volgde dit gesprek:

Annick: Ik heb een idee! (er lag btw al dicht van ’t lachen)
Ikke: Ok, leuk. ( Of zoiets, want ik weet helemaal niet wat ik zei omdat ik totaal verrast werd aan de schoolpoort en ook ons mama mee was)
Annick:  Je kan voor juf Bieke cakejes maken met een slipke op.
Ikke:  Einh?
Mijn ma: bedenkelijke blik
Annick: Jaja, met een onderbroeksken of zo op
Ikke: nog bedenkelijkere blik
Annick: ja, Bieke kwam met de verjaardag van Lehla bij mij en zei: ‘Nu moette die cake'skes van Lehla is proeven, die zijn om van in uw broek te pissen’
Annick en mijn ma: Liggen breuk ( die kennen elkaar ook al jaren, Annick was een klant van de Patrijzen)
Ikke: (nog steeds met bedenkelijke blik) anh ja, ok, goed idee.

En zo geschiedde: ik zag in de Flair een slipke staan verpakt in cupcake en besloot dat dat misschien iets makkelijker was dan slipkes tekenen op cupcakes.

In de Veritas:

Veritasdame: is het voor u of moet ik het inpakken?
Ikke: Nee, ’t is voor de juf van mijn dochter, pak maar in.
Alle omstaanders: hele bedenkelijke blikken.
Veritasdame: anh ja, ik moet ook nog iets voor de juf kopen.
Ikke: (denkt) ma wat zeg ‘k ik nu in ne volle Veritas, zeg? Een slip voor een juf?!

Soit, dit lange verhaal om te zeggen dat onderstaande doos ’t cadeautje van juf Bieke was, en dat ze er vree content mee was.

Jules op zondag

Ik probeer al weken foto's op te laden van dag twee met Jules en dat lukt maar niet. Soit, ik zet dit ertussen en vul later aan, zo klopt de chronologie. ( Ik steek het op mijn dwangneuroses)

Jules op visite...

Dit weekend is het eindelijk zo ver, de droom van elke kleuter, Jules op bezoek! Als de kindjes van juf Bieke verjaren, krijgen ze Jules mee voor het weekend. Meestal is dat het weekend van hun verjaardag, zodat je gewoon wat foto's moet nemen van de taart, het feest en Jules met een snor van slagroom. ( Zo staan de meeste kindjes met de klaspop in het boekje dat je moet voorzien van een verhaal en foto's). Lehla's verjaardagsfeest was vorige week, en toe ging Joline met Jules naar de zoo omdat ze in dezelfde week als onze driejarige verjaart.

We besloten dan maar 'iets te doen' met Jules. Lehla praat al sinds een paar weken heel vaak over Brussel en Manneken Pis. Ze hadden het er in de klas met het schoolfeest over gehad en onze hoofdstad fascineerde Lehla mateloos. Dus wij vandaag naar Bruxelles met een pop die per se in een draagmand moest en doorweekt was van de regen. Ja, Brussel zag er namelijk zo uit vandaag…

Weet je, moest je niet aan het rondtrekken zijn in Zuidoost- Azië was je er ongetwijfeld bij geweest vandaag. Ik kon me zo je sarcastische opmerkingen inbeelden toen we door de grootstad trokken met een gewatteerd schepsel waar enkel driejarigen en ouders van die kleutertjes zich kunnen in inleven. Jules was met ons ongetwijfeld in een café terechtgekomen om te schuilen en we hadden ons een kriek gelachen. Het was vandaag ook wel fijn maar het miste iets ‘Ilona’s’. Speciaal voor jou nog een paar Jules- sfeerbeelden…

Jules zijn verdere trip in Brussel en een paar belevenissen thuis.

Zo lang geleden...

Ja, het is lang geleden. Maar ik kreeg steeds foutmeldingen als ik probeerde aan te melden en deed niet de moeite ze te lezen, ik maakte examens en leerplannen en het was gewoon ontzettend druk. Maar vandaag heb ik een vrije dag en heb ik mezelf verplicht bij te bloggen, zodat je weer op de hoogte bent.

Kleine Flo begint stillekesaan groot te worden, ook al houdt Kind & Gezin haar groeicurve in het oog omdat ze qua lengte weinig evolutie maakt.

Je vroeg mij achter de vorderingen van ons meisje... Wel, ik heb me voorgenomen haar vanavond ook is te filmen zodat je het zelf kan zien maar ze kan al:
- 'eih' roepen als ze aandacht wil

-  veel beter brabbelen

-  zich vooruit bewegen ( Ze rolt zichzelf vooruit want ze slaagt er steeds in op een totaal andere plaats terecht te komen dan waar we haar achterlieten, en we weten zeker dat ze nog niet kruipt :-) ), 

-  ze gaat in het grote bad 

-  ze begint een eigen willetje te krijgen. ( Ze schreeuwt bijvoorbeeld als haar iets wordt afgepakt)

De meisjes worden ook steeds betere vriendinnen. Je merkt aan hen beiden dat ze content zijn van elkaar te zien en Lehla kan het niet laten haar zus ( meestal overdreven) te knuffelen. Onze Flo begint nu ook echt een kindje te worden, het babyke is er bijna af. Door al het trappelen en constante bewegen beginnen haar dikke billetjes een beetje te smelten. Ze reageert ook veel 'groter' op alles. Ze is echt zeven maanden geworden zonder dat we dat hier goed en wel beseft hebben. En ondanks het feit dat ze met Lehla's verjaardag serieus ziek is geweest (ze had vijf dagen de diedagenkoorts, een kinderziekte)  is het een supergelukkig en gezond kindje.

O ja, met mijn verjaardag heeft Jim me meegenomen op hotel aan zee, samen met de meisjes. Als extra cadeau mocht ik op zaterdag met zijn geld gaan shoppen :-). We hebben van ons weekend genoten. Sinds we onze nieuwe auto hebben kunnen we af en toe eens een ver uitstapje maken, ook al wordt het buske hier door iedereen gemist.

Ook Lehla's verjaardag hebben we gevierd. We mochten Boelekewis gebruiken en deden daar een klein feestje met een paar vrienden en familie. Jullie werden wel gemist, hoor! Ik herinner me nog hoeveel hulp we van jullie hadden toen Lehla één werd en hoe gezellig het na het feest was. Ja, we zijn heel blij voor Tim en jou dat jullie Zuidoost- Azië aan het ontdekken zijn maar we denken vaak en jullie en missen jullie toch af en toe een beetje...  Vanavond probeer ik een filmpje te posten van je metekindje en ik probeer ook terug regelmatiger te bloggen. Het is bijna vakantie, dan verplicht ik er mezelf toe wat vaker achter de pc te kruipen...