Februari dus...

Ik besef ineens dat de maand februari bijna voorbij is en er nog geen berichtje van ons bijstaat. Bij deze even posten, dan hebben we dat ook gehad. Nee, de laatste dagen is het hier gewoon een beetje hectisch en druk geweest. Niet dat ik hier per se elke week iets moet posten maar soit, nu je bijna vertrekt ga ik toch wel sneller iets schrijven, althans dat neem ik me voor.Zo hoef je niks te missen. 

 Ik probeer de maand februari even kort samen te vatten...

Onze jongste dochter heeft, zoals je zelf ook wel kon zien, serieuze vorderingen gemaakt. Allez, dat maakt een ouder zich dan toch wijs als ze nieuwe dingen doen :-)

Flo’s grootste fascinatie: de handjes. Ze kijkt ernaar, sabbelt eraan en steekt ze in haar mondje. Het liefst van al met zoveel mogelijk slijm erbij. 

 Ze kan schateren en lacht vaak luidop, vooral als haar grote zus haar in haar relaxke de hele kamer rondzeult… De meisjes worden trouwens onafscheidelijk van elkaar.

Toen Flo er pas was en we Lehla vroegen om iets tegen haar zusje te zeggen kwamen er alleen maar vreemde kreten uit haar mond maar nu vertelt ze hele verhalen tegen Flo. Ze vertelt haar wat ze aan het doen is ( Flo, ik schil met mama de patatten, he) legt haar uit wat de bedoeling is ( ik ga opruimen he Flo) en herhaalt wat ik haar zeg (heeft Floke kaka gedaan?He Floke? Ja?) En Flo vindt de aandacht van de grote zus geweldig. Ze lacht als ze door de kamer wordt gesleept en schatert als haar zus tegen haar praat. Het is fijn om de meisjes te zien communiceren met elkaar.  Bij haar laatste bezoek aan K&G woog ons beestje 6,680kg en was ze 62 cm groot. Zeg dus maar gerust beest eigenlijk. Maar de verpleegster blijft ons maar zeggen dat dat allemaal perfect is. Jaja, de mannen van K&G, eigenlijk een beetje een overdreven- goednieuwsshow waar Jim het serieus van op zijn heupen krijgt en waarvan hij hele scènes naspeelt in onze living.

 Flo kan ook al heel goed 'in nen Bumbo zitten'. Niet dat dat vree speciaal is ze, ik denk dat elk kindje van haar leeftijd dat wel kan. Maar onze dochter zit gewoon graag. Als je haar neerlegt probeert ze zich altijd direct recht te wroeten. Ze kan haar hoofdje al een paar minuutjes rechtop houden als ze op haar buikje ligt ( handig om dat vervelend plooike in haar nekske droog te wrijven) en dingen vastgrijpen, er minutenlang naar kijken en dan traag maar zeker naar haar mondje bewegen. Ze kan ook, zoals je vandaag aan de levende lijve hebt kunnen ondervinden ook zonder enige echte aanleiding histerisch beginnen schreeuwen, een nieuwtje waar we iets
                                                        minder fier op zijn...

 Lehla zit trouwens in een 'ik ben Flo'- fase, zoals je kan zien op de foto's links. En met de foto's rechts probeer ik aan te tonen dat de meisjes toch wel op elkaar beginnen lijken. Allez, naar mijn bescheiden mening.

Ook Lehla krijgt haar 'ten minutes of fame', vooral omdat bompa ook meeleest. ;-) Ze heeft het deze maand een beetje zwaar gehad, onze koekie. Ze had 10 dagen erg hoge koorts en moest daarom naar het ziekenhuis. Gelukkig was alles in orde en was de koorts gewoon te wijten aan een combinatie van een oorontsteking en griep. Ze verliet het ziekenhuis met een ballon en een beertje verkleed als dokter en dat maakte haar slechte ervaring waar ze nog vrij vaak over spreekt toch iets draaglijker. Ze is flink, onze oudste. Ook al heeft ze de laatse tijd iets te veel last van driftbuien. Lehla ging deze maand ook met Tun naar Musti, wat ze geweldig heeft gevonden. Alleen op de foto gaan met 'de grote enge Musti'  iets minder. :-) Ze kwam naar huis met haar eerste echte knutselwerkje, de ballon die je op de foto kan zien. Ook wij moesten gisteren creatief uit de hoek komen. In haar heen-en-weer schriftje konden we lezen dat ze vandaag(!) als piraat naar school moest. Dus sloegen mama en papa aan het knutselen. Het resultaat kreeg vanmorgen en ook in het schriftje veel lovende kritiek dus mama, en vooral ook papa, glunderden.

Je bent bijna weg, Moesjie! En weet je, we gaan je missen de komende maanden! Maar in ons hart (en via onze blog) ben je toch dicht bij ons... Veel plezier daar in Zuidoost- Azië! En tot zeer binnenkort!