De Geert

Vandaag is Lehla voor het eerst naar de kapper geweest. Kapper Geert wist ons meteen te vertellen dat we veel te lang hadden gewacht om met het ik-ben-moe-van-school-en-dus-vree-ambetant-monster naar hem, of een andere kapper, te gaan. Lehla's haar was er erg aan toe en moest dus erg kort geknipt worden, aldus Geert. Op de vraag of ze dan een 'jongenscoupeke' ging krijgen knikte hij ja dus ik had er geen goed oog in. En plus was het ook niet slim om die vraag te stellen waar Lehla bijzat natuurlijk, maar daar was ik ook wel achter toen haar gezicht veranderde van 'jeej, de kapper' naar 'stomme kapper, ik trek hier de grootste pruillip die ik kan trekken.' Hoeveel ik ook probeerde'o, zo mooi' of ' het valt wel mee', Lehla moest en zou de kappersshort uitkrijgen en heeft wel 20 keer herhaald dat zij het NIET MOOI vond. Lang leve de pedagogische aanpak van de mama. Gelukkig moet ik op school geen kleuters opvoeden maar gewetensloze pubers die mijn domme uitspraken en vragen al lang niet meer opmerken.

En toch vind ik dat het resultaat echt wel meevalt hoor, maar de foto's doen de Geert een beetje oneer aan. Het is dan ook niet gemakkelijk om Lehla op de foto te krijgen na een vermoeiende schooldag.

voor

na

Verder gaat alles uitstekend met Lehla. We beginnen steeds meer verhaaltjes te horen van de klas, al zijn het banale dingen als 'ik heb in de zandbak gespeeld en met de potjes'. Ze gaat nog steeds graag, heeft nog geen ongelukjes gehad ( een goed teken want bij de overgang naar de nieuwe onthaalmoeder deed ze erg vaak in haar broek) en ze weent enkel als ze tijdens de middagpauze een aantal keer naar het toilet moet.

En ons Flo'ke? Wel, met Flo gaat ook alles supergoed. Ze is nog steeds haar flinke zelve maar weent ook al om aandacht nu. Als mama uit haar gezichtsveld is verdwenen begint ze te krijsen en als ze mama terug ziet tovert ze een glimlachje op haar bolle gezichtje. Ze begint ook echt luidop te lachen en heeft vandaag voor het eerst geschaterd. Als ik volgende keer de camera wel op tijd vast heb post ik zeker eens een filmpje van dat guitige lachje.

Mama krijgt huiswerk...

Jaja, ik ben in mijn nopjes want heb van Lehla's juf huiswerk gekregen. In de klas mogen de kindjes een blad ophangen van de mensen die hen nauw aan het hart liggen, zodat ze steeds iemand in de buurt hebben die ze graag zien. Dit werd de selectie van de mensen die Lehla heel graag ziet... Vanaf nu hangen jullie dus in de klas van juf Bieke.

Eerste schooldag

Yep, vandaag was het eindelijk zo ver! De allereerste schooldag van onze grote zus, waar we allemaal heel hard naar uitgekeken hadden, in het bijzonder Lehla zelf. En ja, er is geweend. Maar niet door Lehla maar door mama. Niet eens omdat we Lehla moesten gaan afzetten hoor... Nee, we hadden onszelf vanmorgen buiten gesloten. Als je maar over één sleutel beschikt en je vraagt, als je de deur net achter je hebt dichtgetrokken, of de ander de sleutel al mee heeft kan dat gebeuren natuurlijk... Maar daar gaat dit bericht natuurlijk niet over.

Wel, eigenlijk hebben we heel weinig te vertellen over Lehla's eerste schooldag. Om de eenvoudige reden dat Lehla, hoewel ze normaal gezien geen twee seconden zwijgt, een gesloten boek is wat betreft haar eerste schoolervaring. Dus we kunnen hier alleen vertellen wat we zelf zagen en wat juf Bieke ons wist te vertellen. Zo zijn jullie er even hard bij geweest dan wij.  

Het verslag:

6u: Mama en papa staan op om Lehla's boekentasje klaar te maken. Menu van de dag: cécémel met beertjeskoekjes; konijnen- boterhammetjes, kerstomaatjes, lettersnoepjes en een mandarijntje.

7u: We halen Lehla uit haar bed en ze krijgt een boterhammetje met muizenstrontjes voorgeschoteld. We zetten de CD van Jules op en zingen samen minstens vier keer het welkomstlied van de klas, kwestie van goed voorbereid te zijn. En dan kunnen we vertrekken naar school. Lehla was heel enthousiast en het blonde meisje dat we op de kennismakingsdag al hadden gezien neemt haar meteen aan de hand. Boekentasje aan de haak, op de arm van juf Bieke een kusje aan mama en papa geven en we zijn vertrokken. Lehla was superflink. Om eerlijk te zijn, mama en papa hebben het een pakje moeilijker om hun oudste zo achter te laten in 'de grote boze wereld'.

15u20: We staan aan de schoolpoort te wachten en zien Lehla met haar klasje uit de turnzaal komen. Zo vreemd om onze kleine meid helemaal alleen te zien lopen, zo zelfstandig al. We merken ook meteen op dat ze nog steeds dezelfde kleren draagt, wat betekent dat ze flink op het toilet gaan plassen is. Als de poort vijf minuutjes later opengaat mogen we haar ophalen in de turnzaal waar ze flink met haar boekentasje op de grond zit. Dat boekentasje laat ze trouwens tot thuis niet meer los. Als we juf Bieke vragen of ze flink is geweest zegt ze heel overtuigd 'heel flink' en de twee andere juffen, ons trouwens onbekend, die in de buurt staan bevestigen dat meteen. 't Is een heel flinke ze, madam.' Oef, opluchting.

In Lehla's heen -en weerschriftje staat te lezen: 'Alles goed verlopen vandaag. Was heel enthousiast tijdens de activiteiten.'

19 u: Lehla heeft, na het bekijken van een aflevering van de smurfen, haar tandjes gepoetst en is flink in haar bedje gekropen. En morgen wil ze al terug naar school. Ze wordt groot, onze dochter!

Hopelijk komen we in de toekomst via haar verhalen wat meer over de school te weten. Dan hoor jij het ook meteen.

Melchior, Balthasar en Caspar

Vandaag kwam papa superenthousiast thuis met een taart en een kroon. Hij begon Lehla meteen het bijpassende lied aan te leren en legde het principe achter kroon en boon uit. Mij was Driekoningen totaal ontgaan. Sinds ik in zwangerschapsverlof ben ben ik alle besef van tijd en ruimte een beetje kwijt. Het deed me dus wel plezier dat Jim eraan gedacht had, aan Lehla ook trouwens.
Lehla's avondeten kon niet snel genoeg naar binnen gewerkt worden en ze was ook extreem flink omdat ze wist dat ze zo een stukje van de taart kon krijgen en misschien wel koning mocht worden. En inderdaad, ze vond de boon ( een groot stuk porselein met een kroontje op) na veel gewroet van ons in de taart ( anh ja, want de boon moest en zou bij haar terecht komen).

Soit, dit alles om te zeggen dat Flo haar eerste Driekoningen achter de rug heeft. Niet dat ze er haar ook maar iets van aangetrokken heeft hoor. Alhoewel, natuurlijk moest de kroon ook is op Flo's hoofd gezet worden... En je kan zien op de foto's dat het super vond. Ik denk dat dat kind zich vaak afvraagt 'waar ben ik hier toch terecht gekomen?' Maar 't is hier best plezant ze.

Flo heeft trouwens nog een primeur achter de rug vandaag. Ze is samen met haar grote zus in het bad gegaan. Lehla wil sinds Flo hier boven in het klein badje gaat ook niets liever dan na haar zusje in datzelfde bad gaan. Makkelijk voor ons en plezier voor beide zussen. Maar Flo plast heel graag in haar handdoekje als ze net uit bad komt en dan hangen we haar terug even in bad met de poep. Gevolg: de twee zussen samen in bad. Lehla was zo fier als ne gieter en ik denk dat Flo het ook wel fijn vond.

Het verslag van Kind&Gezin

Vandaag Flo's eerste bezoek aan Kind&Gezin. We verwachtten ons aan uitspraken als 'oei, jullie kindje lijdt aan reuzengroei' of ' ze is wel wat dik voor haar leeftijd' maar het viel allemaal goed mee. Flo zit perfect op de curve en is dus 'normaal'. Dat is de zin die elke ouder wil horen: ' proficiat, uw kind is normaal'.

Met haar 58,2 cm is onze dochter wel wat aan de grote kant maar haar gewicht (5,7kg) en lengte staan perfect in verhouding, jeej. Lehla en Flo kregen allebei lovende kritieken en complimentjes van de madammen van K&G over hoe flink ze wel waren.

En dan kwam het minder leuke gedeelte; voor ons Flo dan toch. Haar allereerste prikjes! Papa was stoer genoeg om zijn dochter vast te houden en toen verdwenen de naalden in Flo's erg mollige doch petieterige billetjes. Het duurde niet lang voor onze Poekie begon te huilen maar toen ze te eten kreeg was het grote verdriet snel over. En nu maar hopen dat we vandaag of morgen geen koorts krijgen...

Flo brabbelt tegen haar papa

Filmpjes zullen hier niet vaak op komen te staan maar dit wou ik je niet onthouden. Flo komt uit haar badje en vertelt alles na aan haar papa. Schattig!

Lieve meter Ilona...

Deze blog is in het leven geroepen speciaal voor jou meter Ilona, omdat je het nu heel erg druk hebt op je werk en ook omdat je binnenkort naar Zuidoost- Azië vertrekt. Zo kan je de vorderingen van je petekindje op de voet volgen en hoef je niets te missen van haar eerste prikje, haar eerste hapje en haar eerste stapje. Hopelijk beleef je er evenveel plezier aan dan wij!